A proposta baséase na creación dun local de marcado carácter mediterráneo, pero que, á súa vez, manteña a esencia da vivenda e a cidade na que se sitúa, fusionando así, o siciliano co galego, a gastronomía coa artesanía. Cunha planta en tubo que se divide en dúas zonas e unha reducida apertura á fachada principal, expúxose unha distribución contraria ao habitual, trasladando a zona de traballo á entrada, de maneira que, xa desde o inicio, o cliente mergúllase na experiencia da auténtica cociña siciliana, co forno de leña como protagonista e os pizzeros lanzando a masa ao aire como reclamo no escaparate. A proposta baséase na creación dun local de marcado carácter mediterráneo, pero que, á súa vez, manteña a esencia da vivenda e a cidade na que se sitúa, fusionando así, o siciliano co galego, a gastronomía coa artesanía.

Xa no interior, consérvase a cociña orixinal da vivenda, con lareira e vertedoiro de pedra, xerando un hall de entrada aos comedores. A continuación, atópase o primeiro comedor, cun lucernario cheo de plantas crasas e fentos, coas paredes rematadas en chairos de morteiro de cal e cestería dun artesán local. A este espazo séguelle unha terraza cuberta con teito de cristal e unha tea de liño que tamiza a luz natural que se expande ao longo das dúas salas. Aquí mantivéronse en pedra as paredes orixinais da vivenda e creouse un muro de hornacinas onde se expón cerámica tradicional siciliana e galega. Por último chégase a unha gran terraza exterior cunha oliveira no centro que serve de punto focal, visible desde a entrada do restaurante.